Kıştı... Bir uzun kıştı göğsünde hüküm süren
ve sen göğsünü terk etmeyen ölü bir kuşun ruhunu,
bir şiire verirken buldun
-ince, çok ince ayrıntılarda-
hayatın sırrını
kat yerleri yıpranmış ve sararmış
bir gömü haritasının
paylaşılan parçasını kaybettiğin günlerde...
artık inceden bir yağmur başlasa sende
titrek bir mumu söndürür kaygısıyla mı ne
ıslak sesler düğümlenip kuytunda saklanırdı
bıraktığın yerden başlardı içinde gece.
Kıştı... Bir uzun kıştı göğsünde.
OYA UYSAL
|