Bu pazar,
Çocuk kahkahalarını çelenk yapıp başıma,
Unutup yaşamın kaygılarını,
ağzı papatyalı palyaço oldum.

Karımla parka gidip semaver söyledik.
Küllenmişti kaçamaklarımız, eşelemedim.
Ateşli sevgililer değil,
durmuş oturmuş kişilerdik.
Uzaktı, etkilemiyordu bizi, öğrencilerin sınav korkuları.
Gerektiği kadar konuştuk;
ne eksik ne de artık.

Özgür bıraktım çocukluğumu;
dal kapıp kayık yaptı.
Yüzdürdü eğilip gölde
kimselere aldırmadan kayığını.
Bilemedim; uzaklaşma özlemini mi
anlattı kendince?

Sivilceli gençliğimi saldım ardından;
Sıkılgan yeniyetme, kerteriz alıp kızları,
kızarık yüzüyle hayale daldı.
Önemsemedi görevlerini, davrandı savruk...

Çingene falcı uğradı bir ara;
dedi ''Falınıza bakayım'' karım:
''Benim falım fallanmış'' deyince gülüştük.
O çay demledi, ben okudum
''Nezleli Karga'' yı.

Oturup yazlık lokantada: Rakı söyledik.
dokunacağından korkarak yedik mezeleri.
Bu bile mutlu etmeye yetti bizi.

Tuttuk evimizin yolunu;
(Aman feministler duymasın!)
Beni kitaplarım bekliyordu, bulaşıklar karımı.

Karşı tepeler yeşillikleriyle güzeldi hala...
Yolda çiçeklenen ağaçlarla ilgilendik.
Düşünüp çölleşen dünyayı;
buna da şükür dedik.

Biraz yeşillik kopardım gizlice,
görmedi kimse, çakmadı karım.
Koydum cebime, götüremediklerimi tıkabasa
doldurdum gözüme, taşıdım eve.

Bursa, 18 Nisan 1994