Eski bir şekerleme kutusunda,
Sararıp kalmış eski resimler,
Şimdiki şekerler gibi değil şeker,
Olsa olsa akide, ya da lokum tükenmez,
Resimler siyah-beyaz,
Çoktan solmuş kimisi,
Geçmiş zamandan anılar gönderir,
Bir bakarsın haykırır ötekisi,
Kapağı açtın mı bir kez,
Zaman tüneline girersin,
Ve değiştiremezsin hiçbir şeyi,
Çünkü olan olmuştur bir kez,
Sadece bakar kalırsın,
Gözler söyleyeceğini söyler çünkü,
Anlamsız görünse de,
Bütün anlamlar içinde gizli,
Kravatlı takım elbiseliler,
Köy kökenli geçmişler,
İlle de asker-zabitan,
Düğün-dernek,öncesinde elbet bir nişan,
Bazen yeni doğmuş bir bebek,
Mutlak milli bayramlar,
Bayramların incisi,
Ak sakallı dedeler,
Onlar ki; Kurtuluş Savaşı gazisidirler,
Halk eğitim kurslarından kadınlar,
Hepsi forma giysili,
Her şey tertemiz,
Bakan gözler masum,
Ve dudaklar gülme yetisiz,
Böyle-böyle saymakla bitmez,
Kapılırsın havaya yayılan büyüye,
Savrulan rüzgara,dökülen yapraklara,
-miş'li geçmiş zamanın, masalsı su gibi akışına,
Kapatırsın kutuyu, sonunu görür gibi ürkekçe,
Kendi sonunu,
Her ne kadar olsa da artık fotolar dijital,
Zaman geçti mi bir kez arsız ve hesapsız,
Her şey anılar pençesine düşer,
Ve bakar yine birileri muhtemel soyağacından,
Kim bilir, ne düşünür, ne dillenir, n'eyler,
Gün olur, devran döner,
Sen toprakta dinlenirken,
Toprağında biten yediveren...
