1987 yılından beri adı üstünde iki yılda bir düzenlenen bütün Bienalleri gezdim, gördüm, faydalandım, ufkum genişledi, keyiflendim vs.
Bu yıl 12 Eylül - 8 Kasım tarihlerinde düzenlenen 11. Bienalde üç mekanda 40 ülkeden 70 sanatçının 120 eseri yer alıyordu. Gitmek farz idi, gidildi...
Ne yazık ki bu yıl sergiyi hazırlama görevi, işin ucuzuna kaçılıp dört Hırvat bayan küratöre verilmiş. Ve Bienal kendini video sanatına iyiden iyiye teslim etmiş!!!
Antrepodan çıkışta izleğimde ne kaldı diye kendi kendime sorguladığımda
kocaman bir hiç olduğunu görüp üzüldüm ve geçmiş Bienallere şapka çıkarıp hemen yandaki Modern Sanatlar Müzesi'ne doğru yol aldım. Sarkis sergisi de pek aman aman değildi ama diğer eserlerle gözümü, gönlümü okşatıp, tımarladım. Chagall da üstüne gül kondurdu.
Her sergide olduğu üzere bu yılında bir teması var. Alman yazar Bertolt Brecht'in bir şiirinden alıntı ''İnsan Neyle Yaşar''.
İyi tarafı bu yıl üniversite öğrencilerine ücretsiz gezme fırsatını tanımış olmaları sebebiyle gençleri teşvik etmiş olmaları. Ve inanılmaz bir yoğunluğu bu sayede sağlamışlar.
