Çağdaş felsefe yazarlarının en ilginçlerinden biridir Alain De Botton. Günlük yaşamımızda yaptığımız, kullandığımız, okuduğumuz, çalıştığımız olguları yepyeni ve insanı şaşırtan bir bakış açısı ile yorumlar.
Şimdiye kadar aşkı, seyahati, Proust'u, çalışmayı, bizzati felsefenin kendisini kendi yazarları üzerinden, mutluluğu, statü endişesini, romantik hareketi vb. kendi ekseni etrafında topladı. En son yaratısı ''Havaalanında Bir Hafta''.
Bir şirket tarafından Londra'daki dünyaca ünlü havalimanı Heathrow'un 5. Terminali'nde bir hafta geçirip, yorumlaması için davet edilir. (Kapitalist şirketlerin yazarlara el atması yeni bir moda başlangıcı mı acaba?)
Havalimanlarındaki işlevsel döngüyü Alain De Botton'ın yorumuyla okumak ilginç ve zevkli bir deneyim her zamanki gibi.
Havalimanında bir hafta geçiren A.D.Botton önce kaldığı otelden başlayıp, yolcuların vedalaşmasından, check-in, yeme-içme yerleri, freeshopların neden bu kadar rağbet gördüğü, temizlik, kargo-bagajlar, çalışanlar vb. hakkındaki gözlemlerini ve yorumlarını yazar. (Kitabın adını havaalanı diye çevirmenin hatalı olduğunu düşünüyorum, artık havalimanı kullanılıyor çünkü.)
A.D.Botton havalimanını şöyle yorumluyor ilk adımda: ''Bir Marslı medeniyetimizi tanımak için tek bir yeri ziyaret etmek isteseydi onu bir havaalanına götürmek yeterdi. Teknolojiye duyduğumuz sadakatten doğayı tahrip etmemize, karşılıklı iletişimimizden seyahat etmeyi romantikleştirmemize kadar her şey bulunabilirdi burada.”
Ulaşılan teknolojik düzey ile her ne kadar hala algılamakta güçlük çeksekte, ölüm düşüncesinin çok yakınımızda dolandığı ve bu, yolculuk boyunca başlayıp biten duygu yoğunluğu, uçma eyleminin karşı konulmaz bir getirisidir.
