Sağımızı, solumuzu, dört yanımızı düzenbazlık, sahtekarlık, kötümserlik, açgözlülük, kimselere saygı duymama vs. gibi kötücül duygu ve davranışlar sarıp sarmalamış durumda. Her yeni güne dehşet içinde uyanıyoruz acaba bugün gündemde ne acayiplikler var diye?
Yaşamın zaten insanoğlunu yeterince yıprattığı günümüzde, doğasında duyarlılık, incelik, naif duygular olması gereken sanatçı insanlarımız bunun tam tersine davranışlar sergilerlerse, işte en can sıkıcı ve yıkıcı darbe de bu oluyor.
Yıllardır babam sayesinde Bursa'da çeşitli edebiyat ve sanat ortamlarında bulunma şansına sahip oldum. Önceleri Ramis Dara'nın, sonraki birkaç yıl Banu Demirağ başkanlığında düzenlenen ‘’Bursa Edebiyat Günleri’’ sayesinde Türkiye'nin çok değerli ve saygıdeğer edebiyatçıları ile tanışıp sohbet etme imkanına kavuşmuştuk. (Sonrasında Akp'li Belediyelerce içeriğinden hayli uzaklaşıp, kabuk değiştirdi.) Buralarda yıllar süren son derece değerli dostluklar da kurup devam ettirdik. Örn: Toprağı bol olsun, sevgili Mehmet H. Doğan.
''İkinci Yeni''yi Edip Cansever'i, Cemal Süreya'yı, Turgut Uyar'ı ve daha nice iz bırakan edebiyatçılarımızı onun yakın tanıklığı ve anılarıyla ilk ağızdan dinleyip, paylaşmıştık.
İlhan Berk, Adalet Ağaoğlu, Cevat Çapan, Ahmet Oktay, Melih Cevdet Anday, Hulki Aktunç vs gibi edebiyatımızın önde gelen isimleriyle aynı masaları paylaşıp, sohbet etme fırsatını bulmuştuk.
Tabi Bursa'dan Türk edebiyat yaşamına yüzünü dönük yaşayan ve soluyan bir avuç şair-yazar dostlarla da çeşitli vesilelerle yapılan sazlı sözlü yemeklerimiz, sohbetlerimiz oluyordu. Bunlar son derece keyifli paylaşımlardı. Derken önce Prof.Dr. Ali Özçelebi'yi, ardından sevgili Melih Elal'i yitirdik. Bursa odaklı edebiyat ortamında yeri doldurulamaz iki önemli kayıp.
Bunları neden anlatıyorum, babamın 70. Yaş kutlamasında aynı derginin mutfağında çalışan bu güzide edebiyatçılarımız birtakım kişisel hesaplaşmalar sonucu birbirlerine girdiler. Sonuçta ortaya çıkan tabloda Bursa’mız iki ayrı dergiye kavuşmuş oldu. Yüzlerine karşı da dile getirdiğimiz için şu anda yazdıklarımız arkadan konuşmaya girmiyor. Neyi, neden ve niçin paylaşamıyorsunuz, zaten nesli hızla tükenmekte olan bir avuç insansınız, yapmayın, etmeyin dediysekte, dinletemedik. İki dergi de halihazırda yayın hayatlarına devam etmekte…
Ancak aynı ortamlarda bulunulmuyor ve görüşülmüyor.
Bu tip sanatçı duyarlılığına yakışmayan hal ve gidişattan sonra görüşmelerimize bir süre ara verdik. Çünkü gerçekten üzücü bir tablo ortaya çıkmış, kalpler kırılmıştı.
Bana bu yazıyı yazdıran olay ise bunların üstüne tam tuz-biber ekti. Sitemize de şiirlerini yollayan, bu grup içinde en kalender, en uzlaştırmacı, kin ve düşmanca hislerinin bulunmadığını sandığım şair arkadaşımız, onunla aynı platformda şiirleri yayınlanan şahsı kendisi ile aynı seviyede bulmayıp, beğenmediğinden olsa gerek şiirlerinin kaldırılmasını talep etti. Bu nasıl anlaşılması olanaksız bir ruh halidir böyle, benim aklım almıyor! Tabi ki şiirlerini kaldırıp, bu azap içindeki ruhun huzura kavuşmasını sağladık. Ama bizimki gibi kendi yağı ile kavrulan, kültür-sanat aşkıyla iki üç kişi dahi okusa, ufku genişlese hedefimize ulaşmış oluruz diye düşündüğümüz mütevazi sitemizde, bu tip davranış şekillerini onaylamadığımızı söylüyor, ve bir kez daha kültür- sanat yaşamında yer alan insanımızın duygudurum bozukluklarını bir kenara bırakıp, insanca düşünüş ve davranış çizgisini terk etmemesini diliyoruz.
Uğruna uğraşılması ve çaba gösterilmesi gereken okumayan, dinlemeyen, üretmeyen olmalı!...
