İnsan güneşle dünyanın arasındadır
Senin sağında, benim solumda
ve hep ortasındadır ölümün
Durur bir nefesle bir nefes
arasında bir yerde, sabaha akşam
arasında herşeyi şaşırabilir
Yaprağa düşen yağmurdur
yapraktan düşen damla
Ne yapabilir, rüzgarından
merhamet dilemekten başka.
İnsan şaşırdıkça
delinir şüphe torbası
zehirler gözü.
Seni var ya, inleyişinden tanırım
kiminle öpüşsen duyarım sesini
teninin duygusu bulaşır, ateşi, kokusu
bacaklarının arasından ürperti
dudaklarına dolaşır, seğirir damar gibi
İnsanla herkes arasında nahoş tecrübe
(nahoş demesek iyi, hoşu yoksa)
Kır-ı-lan-gıç-ın zamansız göçü gibidir
O yüzden tizdir gagasından fışkıran
Bir daha dönmez yurduna ve aşka.
Kalp, inleyişinden tanınır
Bir öpünce, bir de kırılınca.
